رفها سه جورند:

گفتنی

نوشتنی

خوردنی

وچه سنگین اند این حرفهای خوردنی و دم برنیاوردنی!!!

سلامتی کسی که “تصور” نبودنش ،

تلخ ترین “واقعیت” زندگی آدمه …

بـــه کسی که تنهات گذاشت بگو

ایــــن تو بـودی که باختی نه مــــــن

من کسی رو از دَست دادم که دوستم نَداشت

امــــــــــــا

تو کسی رو از دست دادی که عاشِقِت بود

تنهایی

چیزهای زیادی به انسان می آموزد

اما تو نرو!

بگذار من نادان بمانم...

کل دنیا را هم که داشته باشی...

باز هم دلت می خواهد... 

بعضی وقت ها... فقط بعضی وقت ها...

برای یک لحظه هم که شده...

همه ی دنیای یک نفر باشی..

مرد نیستم اما...

حرفم یکی ست:

" تو "...!!!

انسان در حال گریه کردن به دنیا می آید

و

زمانی که به اندازه ی کافی گریه کرد

از دنیا میرود

خــــــدای من
نه آن قدر پاکم که کمکم کنی و نه آن قدر بدم که رهایم کنی
میان این دو گمم
هم خود را و هم تو را آزار میدهم
هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم آنی باشم که تو خواستی
و هرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهایم کنی
آنقدر بی تو تنها هستم که بی تو یعنی “هیچ” یعنی “پوچ”
خدایــا هیچ وقت رهـــایم نکن . . .

عادت ندارم درد ودلم را به همه کس بگویم.پس خاکش میکنم زیر چهره خندانم تا همه فکر کنن نه دردی دارم نه قلبی... 

این چه سرنوشتیست

تا میایی طعم باهم بودن را بچشی

حکم جدایی صادر میشود

مخاطب خاصی ندارد نوشته هایم...

اما... تا دلت بخواهد همدرد دارد...

داغ تمام نوشته هایم

چــــه سختــــــه ...

به کســـی که دوسش داری بـــال و پـــر بــدی،

امــــــــــــــا

وقتــــی پریــــد واســـه یکــــی دیگــــه بــپره...

زیادی

"زیادی" دوستـــت داشتم

می دانـــی اشتباه از کجاست ؟

از تو نیــست !

اشتباه از "مــن" است ...

هر جا رنجیـــدم به رویت نیاوردم

"لبخنـــد" زدم

فکر کردی درد نداد

"محکــــم تر" زدی.

یشتـــر مــواقــع پشتــــ جملــه ی ...

"عیبـــــ نــداره" "مهــم نیستـــــ"

یــه دل شکستـ ـ ـ ـ ـ ـه  خوابیده....

مے دونے بعضے روزآ دیگـﮧ

 نـﮧ خآطــــره

 نـﮧ بـــــغض

 نـﮧ اَشکـــــــــــــ

 هیچ کدوم دردے اَزت دوآ نمے کنـﮧ...

 مے شینے و زل مے زنے یـﮧ گوشـﮧ

 زآنو هاتو بغـــــــــل مے کنے

 و بآ خودت میگے
 
 دیگــــــــــــــﮧ زورمـــــــــــــ نمے رســــــــــــﮧ.....!!