همه لرزش دست و دلم

              از آن بود که عشق پناهی گــردد

       پروازی نه گریز گاهی گردد

ای عشق ، ای عشق

             چهره آبی‌ات پیدا نیســت

                               و خنکای مرحمی بر شعله زخمی

        نه شور شعله بر سرمای درون

  ای عشق ، ای عشق

    چهره سرخت پیدا نیســــت


غبار تیره تسکینی بر حضور ِ وهن

و دنج ِ رهائی بر گریز حضور

                                سیاهی بر آرامش آبی

و سبزه برگچه بر ارغوان

        ای عـشــــــق ، ای عشق

               رنگ آشنایت پیدا نیست